Member of Euromil
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου τα μικρά κράτη ταύτιζαν τα συμφέροντα τους με τις δυνάμεις της εποχής, προκειμένου να συνάψουν μαζί τους συμμαχίες και να διασφαλίσουν μ΄αυτό τον τρόπο τα συμφέροντά τους. Μάλιστα στο Α 41 ο Θουκυδίδης αναφέρει « Γιατί φίλο μεν θεωρούμε αυτόν που μας βοηθάει και ας έτυχε πριν να είναι εχθρός, ως εχθρό δε τον καθένα που εμποδίζει να επιτύχουμε τις επιδιώξεις μας, έστω και αν τυχαίνει να είναι φίλος, αφού θεωρεί τα δικά μας συμφέροντα ως υποδεέστερα, μπροστά από τις δικές του πολεμικές ανάγκες».
Από τα προαναφερθέντα αβίαστα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μια συμμαχία είναι ένα δούναι και λαβείν, που εδράζεται στα κοινά συμφέροντα, τις κοινές απειλές και την κρατική αξιοπρέπεια.
Χώρα η οποία μετέχει σε συμμαχία χωρίς να προσφέρει τουλάχιστον τις δυνατότητές της (αν φυσικά γίνει αποδεκτή στη συμμαχία) καθίσταται αφεαυτής μη ισότιμος και υποδεέστερος σύμμαχος με ότι αυτό συνεπάγεται.
Εσχάτως , μετά την ανεύρεση των υδρογονανθράκων στο Ισραήλ, την Κύπρο και με την μεγάλη πιθανότητα τέτοιοι να υπάρχουν και στην Ελλάδα έχει αυξηθεί η προκλητικότητα και οι απειλές της Τουρκίας προς τις δύο χώρες (Ελλάδα και Κύπρο).
Επιθυμία της Τουρκίας είναι να ελέγξει την μεταφορά του φυσικού αερίου Κύπρου και Ισραήλ δια του εδάφους της με συνεπαγόμενη παράλληλη μείωση της Γεωπολιτικής αξίας του Ισραήλ με ταυτόχρονη αναβάθμιση της δικής της και να καταστεί η ίδια ο μόνος ενεργειακός διαμετακομιστικός κόμβος με ξένα κόλλυβα.
Μετά τα προαναφερθέντα δημιουργούνται όλες οι ευνοϊκές συνθήκες για μια Ελλαδική – Κυπριακή – Ισραηλινή συμμαχία με Στρατηγικούς Αντικειμενικούς Σκοπούς την ασφάλεια των χωρών και την διαχείριση των Υδρογονανθράκων. Σ΄ αυτή τη Συμμαχία οι τρεις χώρες μπορούν να δημιουργήσουν ένα αλληλοσυμπληρούμενο πλέγμα ισχύος και συμφερόντων.
Πριν όμως η Κύπρος προχωρήσει σε οποιαδήποτε συμμαχία επιβάλλεται να προβεί σε μια ριζική αναθεώρηση της Εθνικής της Στρατηγικής (αν και ορθότερο θα ήταν η φράση να δημιουργήσει Στρατηγική), σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στο Κυπριακό ζήτημα.
Πρέπει να καθορίσει τους Στρατηγικούς της Στόχους. Επιβάλλεται, η Στρατηγική να εξυπηρετεί πρωτίστως τα Εθνικά μας συμφέροντα, επί των οποίων πρέπει να εδράζονται οι Στρατηγικοί Στόχοι, και όχι τα ξένα συμφέροντα, όπως κάποιος πρόεδρος πριν χρόνια υπερυφανεύετο ότι θα διασφαλίσει τα τουρκικά συμφέροντα και θα κατευνάσει τις Τουρκικές ανησυχίες.
Παρακαλώ επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι το Εθνικό Συμφέρον ως έννοια των Διεθνών Σχέσεων και ποιο συγκεκριμένα ως αιτία πολέμου, εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Θουκυδίδη και αποτέλεσε το αντικείμενο της επιστημονικής μελέτης του Χανς Μόρκενταου, του κατ’ εξοχήν εκπροσώπου του πολιτικού ρεαλισμού, στον 20ο αιώνα.
Το Εθνικό Συμφέρον αποτελεί το βασικό κίνητρο της διεθνούς συμπεριφοράς των κρατών, δεν είναι μια συγκεκριμένη και ασαφής έννοια, αλλά μια αντικειμενική πραγματικότητα η οποία πρέπει να αποτελεί το κυριότερο κριτήριο διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους.
Εδώ θέλω να αναφέρω ότι οι χώρες που έχουν δημοκρατικό πολίτευμα, και βασίζονται στα Χριστιανικά Ιδεώδη, αυτές που αποκαλούμε « δυτικές » έχουν κοινά ή παρόμοια θεμελιώδη Εθνικά Συμφέροντα. Αυτά είναι:
1. Η Ασφάλεια της χώρας
2. Η Οικονομική Ευημερία
3. Η Προστασία και η προώθηση των Αξιών της χώρας
Σαν Ελληνισμός έχουμε τρία ανοικτά μέτωπα με την Τουρκία και ένα τέταρτο στα Βαλκάνια. Τα τρία ανοικτά μέτωπα είναι ΚΥΠΡΟΣ, ΑΙΓΑΙΟ, ΘΡΑΚΗ και στα Βαλκάνια ,το ΑΛΒΑΝΙΚΟ το ΣΚΟΠΙΑΝΟ στα οποία η Τουρκία διαδραματίζει ρόλο πρωταγωνιστικό, ως ο κατ’ εξοχήν κύριος σύμμαχος των χωρών αυτών. Τα εν λόγο προβλήματα σχετίζονται άμεσα με τα Ειρηνικά Συμφέροντα της Ασφάλειας και της Οικονομικής ευημερίας.
Από τα προαναφερθέντα προβλήματα πληρώνουμε το υψηλότερο κόστος στο Κυπριακό, από το 1963-1964 και 1967 μέχρι σήμερα, με μόνη εξαίρεση τα έτη 1964 – 1967 όταν στο νησί στάθμευε η Ελληνική Μεραρχία.
Στη Κύπρο όπως και στη Βόρειο Ήπειρο αλλά και στη Κωνσταντινούπολη διακυβεύονται Εθνικά συμφέροντα, τα οποία αντιμετωπίζονται υποτονικά και καθόλου διεκδικητικά. Δυστυχώς οι συνεχείς υποχωρήσεις και η ηττοπάθεια των πολιτικών, μας έφεραν σε μια θέση αμυντική, και να προσπαθούμε να περισώσουμε ότι οι άλλοι μας επιτρέψουν να περισώσουμε.
ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ
Οι λόγοι που επιβάλλουν την αλλαγή Εθνικής Στρατηγικής είναι:
- Στην Κύπρο κατοικεί το 9% του Ελληνικού Έθνους , το οποίο
αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Εκτός από την Τουρκική απειλή έχουμε και τη Δημογραφική αλλαγή.
- Από το 1974 και μετά , η συνεχής υποχωρητικότητα της
Ελληνοκυπριακής πλευράς σε θέματα πολύ σοβαρά όλο και περισσότερο ανοίγει την όρεξη της Τουρκίας για περισσότερες απαιτήσεις.
- Οι ενθουσιώδεις θέσεις όλων των Κυβερνήσεων της ΚΔ , καθώς
και οι ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου (30 Ιαν 1989, και 1 Αυγ 1996 ) να υποστηρίζουν την αποστρατικοποίηση του Κυπριακού Κράτους σε μια λύση του Κυπριακού, χωρίς καν να έχει πλέον η Κύπρος το δικαίωμα να δημιουργήσει ως Κράτος, δικές της Ένοπλες Δυνάμεις , στερούμενη έτσι η Κύπρος μιας στοιχειώδους αποτρεπτικής δύναμης. Από το 2001 ‘εχει αρχίσει προοδευτικά η αποδόμηση της ΕΦ, και γίνονται αποδεκτά τα τετελεσμένα του ψευδοκράτους με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων , στα οποία το ψευδοκράτος έχει δώσει υπόσταση συνοριακών περασμάτων όπου οι ψευδό-λειτουργοί του ασκούν ουσιαστικά διασυνοριακό έλεγχο. ( Αφέλεια)
- Ουσιαστικά η πλευρά μας με τη ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ( ΔΔΟ ) ως βάση λύσης του Κυπριακού, το τελευταίο κοινό ανακοινωθέν της 11 Φεβρουαρίου 2014, και τις μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές στις συγκλίσεις στις συνομιλίες, αυτοαναιρείται και αυτοεμπαίζεται.
- Η Γεωπολιτική θέση της Κύπρου σ’ ένα από τα στρατηγικότερα
σημεία του πλανήτη όπου το ενδιαφέρον των ΗΠΑ, της Ρωσίας και των μεγάλων κρατών της ΕΕ είναι επικεντρωμένο και προσπαθούν να διατηρήσουν ισορροπίες, όπου ενώνονται τρεις Ήπειροι , διέρχονται οι άξονες μεταφοράς καυσίμων και απολήγουν αγωγοί καυσίμων και φυσικού αερίου. Επίσης η ανεύρεση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Α.Ο.Ζ. της ΚΔ και των γειτονικών χωρών, είναι ένα νέο ενισχυτικό στοιχείο προς την πλευρά μας, το οποίο αφού λάβουμε σοβαρά υπόψη και το αξιολογήσουμε ανάλογα να το εκμεταλλευθούμε σωστά.
Δεν θέλω να σταθώ στις φαιδρές δηλώσεις περί συνεκμετάλλευσης και για οφέλη της Τουρκίας από τους Υδρογονάνθρακες ή διέλευση των αγωγών από την Τουρκία και άλλα τέτοια.
- Η παρουσία της Ελλάδος στην Κύπρο λόγω της θέσεως
αμφοτέρων, θα της ενισχύσει την Γεωπολιτική της θέση, δίνοντας της ερείσματα και δυνατότητες να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο. Οποιαδήποτε αδράνεια της Ελλάδας θα αποβεί αντίθετη με τα συμφέροντά της και θα την οδηγήσει στην αυτοαναίρεση .
- Η αμφισβήτηση της Α.Ο.Ζ. της Ελλάδος και της ΚΔ καθώς και η
μη αποδοχή της Συνθήκης του Μοντέγκο Μπέυ για το Δίκαιο της θάλασσας από την Τουρκία με ότι αυτό συνεπάγεται για τις δύο χώρες. ( Ανακοίνωση Υπ. Πετρελαίων Τουρκίας Τανέρ Γιλντις για μόνιμη εγκατάσταση εξέδρας άντλησης πετρελαίου, εντός του 2014, ΝΑ του Καστελόριζου) .
- Η Κύπρος είναι η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα που δεν μετέχει στο
Πρόγραμμα ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, δεν έχει συνάψει συμφωνία ασφαλείας με το ΝΑΤΟ και συνεπώς η συμμετοχή της στη ΚΕΠΠΑ της ΕΕ δεν είναι πλήρης, ούτε ισότιμη.
Πριν προχωρήσω στην ανάλυση των κοινών συμφερόντων, ειδικά στα θέματα της ασφάλειας και της οικονομίας, των απειλών και των διαφορών θα ήθελα να κάμω μια μικρή ανάλυση της Γεωπολιτικής και των οπλοστασίων των τριών χωρών, στα οποία έχουμε μια μεγάλη ανισοσκέλεια, η οποία πρέπει να καλυφθεί στα πλαίσια του δυνατού.
ΙΣΡΑΗΛ
Το Ισραήλ είναι μια χώρα κάτοχος Πυρηνικών όπλων, με Ισχυρές Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις, έχοντας ως αιχμή του δόρατος της, την πολεμική της Αεροπορία η οποία αριθμεί πέραν των 500 μαχητικών αεροσκαφών, F-4, F-15 και F-16, Α/Φ εναέριου ανεφοδιασμού μεταφορικά, έχει δυνατότητες Κυβερνοπολέμου, και κατασκευάζει λίαν προηγμένης τεχνολογίας οπλικά συστήματα όπως U A V, μαχητικά Α/Φ, άρματα μάχης, Ηλεκτρονικά συστήματα παρεμβολών και αντιπαρεμβολών κ.α.
Το Πολεμικό Ναυτικό του Ισραήλ αν και διαθέτει μόνο μερικά (4 και 2 σε παραγγελία) υποβρύχια, Κορβέτες, Ταχεία Περιπολικά Κρούσεως, και περιπολικά εν τούτοις είναι αρκούντως ισχυρό για το Αμυντικό του Δόγμα.
Το Ισραήλ είναι χώρα που ενεργεί με βάση ορθολογιστικά κριτήρια, θέτοντας ως πρώτιστο αγαθό την ασφάλεια της ίδιας της χώρας αλλά και των απανταχού ευρισκομένων Ισραηλινών και έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει να αναλάβει δράση οπουδήποτε προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της. Η σοβαρότητα της χώρας είναι αδιαμφισβήτητη. Όταν ανευρέθηκαν Υδρογονάνθρακες στην Α.Ο.Ζ. του Ισραήλ αμέσως προέβη σε εξοπλισμούς 600 000 000 ευρώ. Κατά τους Ισραηλίτες στις Διεθνείς Σχέσεις προεξάρχουν, η Ισχύς και οι Σκοπιμότητες και όχι το συναίσθημα.
Το Ισραήλ στερείται στρατηγικού βάθους και στηρίγματος προς δυσμάς τα οποία είναι ζωτικής σημασίας ιδιαιτέρως για την ασφάλειά του και μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα μπορούν να του τα δώσουν. Τέλος μετά τα γεγονότα στα ανοικτά της Γάζας στο πλοίο ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας οδεύουν προς εξομάλυνση και πλήρη αποκατάσταση.
Σύμφωνα όμως με ισραηλινές πηγές και τον τρόπο εφαρμογής της Στρατηγικής του Ισραήλ και δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στη Μέση Ανατολή οι σχέσεις του με την Τουρκία δεν μπορούν να επανέλθουν στο επίπεδο που ήταν πριν την άνοδο των Ισλαμιστών στην Τουρκία, το 2002.
Τέλος σ ότι αφορά τους υδρογονάνθρακες αναφέρω τα σχόλια του Ταξίαρχου Ε.Α του Ισραήλ Δρ Εφραίμ Σνέ πρώην Υπουργού Υγείας, Μεταφορών, αναπληρωτή ΥΠΑΜ, Ακαδημαϊκού και Βετεράνου του πολέμου του ΓΙΟΜ ΚΗΠΟΥΡ το 1973 και της Επιχείρησης Έντενμπε. Το αέριο που ανευρέθηκε στα οικόπεδο ΤΑΜΑΡ και ΛΕΒΙΑΘΑΝ μετέτρεψε το Ισραήλ σε μια χώρα ανεξάρτητη και αυτάρκη ενεργειακά και ως εξαγωγέας Φυσικού Αερίου το Ισραήλ μπορεί να κάμει συμμαχίες που να εδράζονται σε κοινά συμφέροντα με τους γείτονες του, Ιορδανία Παλαιστίνη και Αίγυπτο. Τα κοιτάσματα ΦΑ του Ισραήλ είναι προσαρμοσμένα στα Κυπριακά και η δυνατότητα υγροποίησης και εξαγωγής του ΦΑ από ένα κοινό Σταθμό (Υγροποίησης Φυσικού Αερίου) αποτελεί στο στερεό θεμέλιο για μια Στρατηγική Συμμαχία Κύπρου Ισραήλ.
ΕΛΛΑΔΑ
Χώρα με ισχυρή γεωπολιτική θέση, ελέγχει την έξοδο των στενών των Δαρδανελλίων, ελέγχει το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου και με την ορθή Στρατηγική σε σχέση με μια καλή οικονομία και ανάλογα εξοπλισμένες Ένοπλες Δυνάμεις και δη Ναυτικό, εύκολα μπορεί να αναβαθμιστεί και να καταλάβει τη θέση που της αξίζει.
Δυστυχώς η μείωση και η παραμέληση των Ελληνικών ΕΔ, τα τελευταία χρόνια επιβάλλει αιματηρές προσπάθειες κάλυψης των αναγκών της.
Η Ελλάδα πρέπει να εξισορροπήσει την Τουρκία και να προβεί σε συμμαχία σοβαρή με την Κύπρο και σε σαφή και ειλικρινή δέσμευση ως προς την υπεράσπιση της ελληνικότητας της Κύπρου δίνοντας στο Ισραήλ το μήνυμα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τέλος μια Στρατηγική σύμπραξη με το Ισραήλ δημιουργεί έναν άξονα Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα ο οποίος δεν θα είναι και ότι καλύτερο στη νότια ( Μεσογειακή) πλευρά της Τουρκίας. Η Ελλάδα πρέπει να αποβάλει τα φοβικά σύνδρομα και να προχωρήσει σε συμμαχίες που να της επιτρέπουν την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και την επέκταση του ρόλου της στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΚΥΠΡΟΣ
Η Κύπρος ως νησιώτικη χώρα ημικατεχόμενη με 43 000 Τουρκικού στρατού στο έδαφός της και σε απόσταση 40 ΝΜ από την Τουρκία η οποία έχει πλήρη Ναυτική και Αεροπορική κυριαρχία στο νησί, δυστυχώς με την πολιτική που ασκεί στις Διεθνείς Σχέσεις, την υποβάθμιση αν όχι εκμηδένιση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, την απραξία που δείχνει στη σύναψη Στρατιωτικών Συμμαχιών και την υποτονική μέχρι μηδενική προσπάθεια αναβάθμισης των Ενόπλων της Δυνάμεων , (τις οποίες οι τρείς τελευταίοι Αρχηγοί ΓΕΕΦ με τους αντίστοιχους υπουργούς Άμυνας διακήρυξαν πλειστάκις ότι αναδιοργάνωναν με μείωση Μονάδων, εγκαταστάσεων και χρόνου στρατιωτικής θητείας καθώς επίσης και με δραστικές μειώσεις σε προσλήψεις μονίμων Στελεχών και μηδενικές προσλήψεις σε Εθελοντές υπαξιωματικούς , άνδρες και γυναίκες) , ενεργεί αντίθετα με την διατήρηση στα ίδια επίπεδα την παράμετρο της ασφάλειας που είναι η πρωταρχική για την ύπαρξη της.
Επειδή το πρόβλημα της Κύπρου είναι καθαρά θέμα ασφάλειας με τα προαναφερθέντα ο κάθε εν δυνάμει υποψήφιος στρατηγικός μας εταίρος ή Σύμμαχος θα είναι πολύ επιφυλακτικός να προχωρήσει σε συμμαχία ή συνεργασία με την Κύπρο διότι συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Κύπρος τον θέλει για αμυντική προστασία τη στιγμή που η ίδια έχει πολύ μειωμένο ενδιαφέρον για τις ένοπλες δυνάμεις της και την ασφάλειά της.
Επιβάλλεται όπως η ΚΔ έμπρακτα αποδείξει στους εν δυνάμει υποψήφιους Στρατηγικούς Συνεργάτες της ότι θέτει την ασφάλεια της σε ύψιστη προτεραιότητα. Δεν θα ήταν υπερβολή με την υλοποίηση της Στρατηγικής Συνεργασίας η Κύπρος να επιδίωξη τη στάθμευση στα λιμάνια και στην Α Β Ανδρέας Παπανδρέου , πλοίων και πολεμικών Α/φων του Ισραήλ και της Ελλάδος.
ΤΟΥΡΚΙΑ – ΗΠΑ – ΗΒ
Η εκμετάλλευση και μεταφορά των υδρογονανθράκων αποτελεί για την Τουρκία θέμα υψίστης σημασίας και προτεραιότητας.
Στα προαναφερθέντα δεν έγιναν αναφορές στη Τουρκική αντίδραση η οποία εκτιμώ ότι θα είναι έντονη και θα προσπαθήσει να εμπλέξει τον Αμερικανικό και τον Βρετανικό παράγοντα ώστε με τις κατάλληλες πιέσεις να επιτύχει αποτροπή της Τριμερούς Στρατηγικής Συνεργασίας αφ’ ενός και της μεταφοράς του Φυσικού Αερίου με αγωγούς μέσω του εδάφους της αφ’ετέρου.
Επίσης εκτιμώ ότι η Τουρκία θα εντείνει τις πιέσεις που ήδη ασκεί προς τις εταιρίες πετρελαίων του Ισραήλ, για τη δημιουργία αγωγών μεταφοράς του Φυσικού αερίου μέσω του εδάφους της.
Με την αποδοχή αυτής της λύσης οι τρεις γίνονται όμηροι της Τουρκίας, χωρίς να αναφέρω άλλες σκέψεις όπως, τον φανατικό Ισλαμισμό, την αντιπαλότητα Κεμαλικών – Ισλαμιστών, το Κουρδικό, τις Ασύμμετρες Απειλές και άλλα.
Εξυπακούεται ότι οι Η.Π.Α. σε μια τέτοια περίπτωση θα ευρεθούν σε δύσκολη θέση και μεγάλο δίλημμα, και στη λύση του διλήμματος αυτού θα διαδραματίσουν σοβαρό και κρίσιμο ρόλο διάφοροι παράγοντες, όπως τα λόμπυ Ισραήλ, Ελληνικό, Τουρκικό, και οι τεχνοκράτες του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, και του Πενταγώνου , των οποίων οι θέσεις, φαίνεται ότι αφίστανται. ( Σύμφωνα με αναλυτή του HUDSON Institute)
Σε ότι αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο εκτιμώ ότι ο ρόλος που θα μπορεί να διαδραματίσει για ματαίωση της εν λόγο Συνεργασίας θα είναι προς την Κύπρο και την Ελλάδα, ιδιαίτερα προς την πρώτη που θεωρείται ο αδύνατος κρίκος.. Στο Ισραήλ εκτιμώ ότι δεν είναι σε θέση καν να ακουστεί το ΗΒ.
Επιβάλλεται όπως οι τρείς (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ ) εργαστούν προληπτικά, προς εξουδετέρωση των Τουρκικών επιχειρημάτων τα οποία εκτιμώ ότι θα συνοδεύονται από εκβιαστικά διλήμματα. Αυτονόητη καθίσταται τώρα και η αναφορά μου στην ενίσχυση των ΕΔ , ιδιαιτέρως της Ελλάδας και της Κύπρου με έμφαση στις Αεροναυτικές τους Δυνάμεις.
Ένας τελευταίος πλην όμως σημαντικός παράγοντας που θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στη τελική έκβαση της όδευσης των υδρογονανθράκων είναι η αναποφασιστικότητα και οι όχι ξεκάθαρες θέσεις της πλευράς μας στα θέματα αυτά..
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Διαχρονικά η Κύπρος δεν μετείχε σε συμμαχίες ή σε Σύστημα Συλλογικής Ασφάλειας, μετείχε μόνο στο κίνημα των Αδεσμεύτων, για την συμμετοχή της αυτή δε πολλά και όχι θετικά ελέχθησαν . Λόγο της θέσης της , των γειτόνων της, της ευρύτερης αστάθειας στη περιοχή και της ιστορίας της η Κύπρος επιβάλλεται να διασφαλιστεί συμμετέχοντας σε σύστημα Συλλογικής Ασφάλειας και Συμμαχίες με χώρες τις οποίες έχει κοινά συμφέροντα δηλαδή την Ελλάδα και το Ισραήλ. Η Στρατηγική Συνεργασία – Συμμαχία, Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ θ’ αποτελέσει τον αντίποδα στην Τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα.
Επίσης θεωρώ αυτονόητο ότι το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου επιβάλλεται όπως αναζωογονηθεί επί νέας βάσης.
Σε ότι αφορά το Σύστημα Συλλογικής Ασφάλειας , πρέπει σε πρώτο χρόνο και δη το συντομότερο δυνατό,( μια και αυτό συμπεριλαμβάνεται και στις προεκλογικές δεσμεύσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας ) η Κύπρος να αιτηθεί την ένταξη της στο πρόγραμμα ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, να συνάψει Συμφωνία Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ και σε μεταγενέστερο στάδιο να μελετήσει την ένταξη της σ’ αυτό.
Είναι μεγάλη ανακολουθία και άνευ ουσίας, αλλά και επιζήμιο, μια χώρα να μετέχει στην ΕΕ, έχοντας μειωμένη συμμετοχή στον τομέα της ασφάλειας , που στην ουσία γι’ αυτό εντάχτηκε στην ΕΕ.
Τέλος ο χρόνος είναι ένας βασανιστικός παράγων, και η αναβλητικότητα μας δυνατόν να αποβεί μοιραία στο θέμα των Υδρογονανθράκων.
Εισήγηση Σχη Ε.Α. Ανδρέα Λοΐζου στην επιστημονική Ημερίδα του Συνδέσμου « ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ» στις 17 Μαΐου 2014.
Τα κείμενα αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους.